Książę Sylwiusz Nimrod miał jednego starszego brata Roderyka (1618-1651), który miał objąć księstwo ze stolicą w Weiltingen. Dlatego Sylwiusz musiałby prawdopodobnie podjąć karierę wojskową. Szczęśliwie poznał Elżbietę Marię - jedynaczkę i spadkobierczynię księstwa ziębicko-oleśnickiego i został księciem oleśnickim. Potem zrzekł się pretensji do Weiltingen. Jego starszy brat niedługo zmarł i księstwo objął kolejny wg wieku Manfred (1626-1662). Kolejny brat Julius Peregrinatius zmarł w wieku 18 lat. Dlatego najmłodszy brat o nietypowych nieco imionach Sueno Martialis Edenolphus urodzony w 1629 r. musiał w końcu zacząć zarabiać na swoje utrzymanie i w wieku 23 lat zaciągnął się do wojska szwedzkiego.

Na obrazie Sueno pokazany jest z rapierem, a w prawej ręce dzierży pistolet. Przy butach ma ostrogi, co mogłoby wskazywać na zamiłowania kawaleryjskie. Może i w takim pułku służył. Książęta zwykle prędko awansowali i mógł awansować na kapitana, a może i pułkownika. O dalszych jego losach nic nie wiadomo. Kolejna informacja pojawia się w 1655 r. - być może wtedy przedłuża kontrakt.

Sueno zmarł 9 maja 1656 r. w miejscowości Golubie (brak odniesienia do zamku w Golubiu) na jakąś chorobę, może zakaźną. Trumnę przywieziono do Torunia. Odbyło się to wieczorem, przy świetle pochodni i w tajemnicy, pod nadzorem generała majora Marckfelda - gubernatora wojennego miasta, przy udziale którego 14 maja trumnę złożono w jakimś pomieszczeniu w kościele Mariackim. Wkrótce zmarli, może na tę samą chorobę, dwaj bracia - młodzi hrabiowie von Hohenlohe. Trumny ich dostawiono do tego samego pomieszczenia, które potem w przekazach nosiło nazwę krypty Szwedzkiej. Twierdzono również, że złożono te 3 trumny w mauzoleum (ówcześnie pisano o krypcie) królewny Anny Wazówny.

Hrabia W. H. von Hohenlohe, ojciec zmarłych, przebywający w Lubawie, wysłał 13 maja list do księcia Sylwiusza Nimroda z wiadomością o śmierci jego brata. List dotarł do Oleśnicy dopiero 28 czerwca. Książe odpowiedział, że ściągnięcie trumny wiązałoby się z niebezpieczeństwem (był to okres "Potopu Szwedzkiego") i wyśle po trumnę dopiero jak sytuacja w Polsce ulegnie uspokojeniu. Wtedy urządzi prawdziwy pogrzeb godny księcia. Do tego jednak nie doszło.