Sylwiusz Nimrod na tle herbu żony (Podiebradów - z lewej) i Wirtembergów (z prawej).
(z: www.worldroots.com/brigitte/ royal/wuert-s.htm)
(z: www.worldroots.com/brigitte/ royal/wuert-s.htm)
Sylwiusz Nimrod Wirtemberg
(więcej w książce Nienałtowski M., Wirtembergowie książęta na Oleśnicy, Bierutowie i Dobroszycach, Oleśnica 2019)
|
Sylwiusz Nimrod na tle herbu żony (Podiebradów - z lewej) i Wirtembergów (z prawej). (z: www.worldroots.com/brigitte/ royal/wuert-s.htm) |
Książę Sylwiusz Nimrod wirtemberski z linii Weiltingen, syn księcia Juliusza Fryderyka wirtemberskiego, od r. 1617 na Juliusburgu i księżny Anny Sabiny von Holstein-Sonderburg - urodził się 2 maja 1622 r. w zamku Weiltingen. W 1634 r. odbył podróż po Francji, 1635 r. stracił ojca, 1636 r. studiował nauki polityczne, historię i matematykę w Strassburgu. W 1638 r. służył pod sławnym wodzem, księciem Bernardem sasko-wejmarskim, po jego śmierci znalazł się na dworze księcia Ernesta saskiego w Koburgu, potem w Gotha wraz z bratem studiował matematykę i mechanikę.
Nie mając nadziei na dziedziczenie rodzinnego i mocno zadłużonego księstwa musiał szukać bogatego ożenku. W 1646 r. znalazł się na Śląsku i zainteresował się wtedy Elżbietą Marią, jedynaczką i spadkobierczynią księstwa ziębicko-oleśnickiego. Książę spodobał się jej rodzicom i wkrótce rozpoczęły się petraktacje na temat jego małżeństwa i szybko doszło do zaręczyn 24-letniego Sylwiusza Nimroda i o trzy lata od niego młodszej Elżbiety Marii (ur. 11.5.1625 roku).
Jako pierwszy termin ślubu wyznaczono 16 października 1646 r. w Oleśnicy, ale przeszkodzili temu Szwedzi zajmując zamek (był to końcowy okres wojny 30-letniej). Pomimo, że Szwedzi zajmowali teren księstwa do 1648 r. - udało się im 1. maja 1647 r. wziąć cichy ślub z powodu choroby księcia oleśnickiego, który przy końcu maja zmarł.
W związku z tym młoda para zakrzątnęła się około szybkiego otwarcia testamentu ojca i pozyskała dla tej sprawy m.in. księcia Jerzego III brzeskiego, prosząc go na świadka.
Testament Karola Fryderyka przewidywał na następczynię Elżbietę Marię i jej męża. Dlatego książę Sylwiusz Nimrod zaczął zabiegi o przychylność cesarza, który był zajęty formalnościami kończącymi wojnę 30-letnią. W marcu 1648 r r. cesarz przrzekł nadanie lenna księżnej i jej małzonkowi. Miało to kosztować księcia utratę dóbr Jevisovice i zapłatę 20 000 guldenów (początkowo cesarz żądał 100.000).
Dopiero 15 grudnia 1648 r. w Wiedniu cesarz przyjał księcia, który złożył przysięgę na wierność. 17 grudnia 1648 r. kancelaria cesarska zarejestrowała nadanie księstwa jemu, jego żonie księżniczce Elżbiecie Marii ziębicko-oleśnickiej oraz ich potomkom i to zarówno w linii męskiej, jak i żeńskiej (Na tej podstawie w końcu XVIII w. po wymarciu oleśnickich Wirtembergów, księstwo przeszło na książąt brunszwickich).
Dnia 19 grudnia 1648 r. książę Sylwiusz Nimrod opuścił Wiedeń, a 3 stycznia 1649 r. jako nowy pan wrócił do Oleśnicy. Oficjalny dyplom nadawczy kancelaria wrocławska wystawiła z datą 19 stycznia 1649 r. Dnia 26 stycznia 1649 r. książę Sylwiusz Nimrod i księżna Elżbieta Maria przyjęli od ludności przyrzeczenie poddaństwa i tak rozpoczęło się panowanie nowej dynastii.
Książę Sylwiusz Nimrod 24 kwietnia 1664 r. zatrzymał się w oleśnickiej Brzezince w nowozbudowanym domu Maurycego Kotulińskiego (potomka polskiej szlachty, wywodzącego się z Kotulina obok Toszka, później skoligaconego z królewskimi rodami niemieckimi), barona na Jelczu i tam zasłabł. Do chorego przybyła żona i syn. W wyniku ostrego ataku, około godziny 10 rano zmarł w sobotę 26 kwietnia 1664 r. Dnia 28 kwietnia ciało księcia przewieziono z Brzezinki do zamku oleśnickiego i 8 maja 1664 r. z książęcym ceremoniałem złożono do trumny. Była ono wyłożona materiałem z czerwonego jedwabiu. Pod głową miał także poduszkę z tego materiału. Zapewne żona włożyła mu do trumny swój modlitewnik z herbem Podiebradów. Trumnę wstawiono do krypty zastępczej pod zakrystią w kościele zamkowym w Oleśnicy. Po wykonaniu sarkofagu przełożono trumnę do niego i 26 listopada pośród pompy z udziałem księcia Krystiana brzeskiego i licznej szlachty umieszczono sarkofag w krypcie Podiebradów. Dopiero 13 sierpnia 1700 r., razem z innymi sarkofagami, przeniesiono szczątki Sylwiusza Nimroda do nowozbudowanej Krypty Wirtembergów. Być może, że sarkofag wyciągano w częściach.
Elżbieta Maria była szczęśliwa w małżeństwie. Po śmierci męża objęła rządy opiekuńcze w imieniu małoletnich synów. W 1673 r. księżna Elżbieta Maria sporządziła akt swej ostatniej woli. Była ostatnią z Podiebradów i jako taka miała prawo do tytułu księżniczki ziębickiej, którego już nie miał jej mąż i ich potomkowie.
Opracowano na podstawie:
Od autora • Lokacja miasta • Oleśnica piastowska • Oleśnica Podiebradów • Oleśnica Wirtembergów
Oleśnica za Welfów • Oleśnica po 1885 r. • Zamek oleśnicki • Kościół zamkowy • Pomniki • Inne zabytki
Fortyfikacje • Herb Oleśnicy • Herby księstw • Drukarnie • Numizmaty • Książęce krypty
Kary - pręgierz i szubienica • Wojsko w Oleśnicy • Walki w 1945 roku • Renowacje zabytków
Biografie znanych osób • Zasłużeni dla Oleśnicy • Artyści oleśniccy • Autorzy • Rysowali Oleśnicę
Fotograficy • Wspomnienia osadników • Mapy • Co pod ziemią? • Landsmannschaft Oels
Wydawnictwa oleśnickie • Recenzje • Bibliografia • Linki • Zauważyli nas • Interpelacje radnych
Alte Postkarten - widokówki • Fotografie miasta • Rysunki • Odeszli • Opisy wybranych miejscowości
CIEKAWOSTKI • ZWIEDZANIE MIASTA BEZ PRZEWODNIKA....
NOWOŚCI
