Fortyfikacje ziemno-drewniane

Pierwszą fortyfikacją na obszarze Oleśnicy byt gród obronny (poźniej zamek). Jeszcze przed 1255 r., istniejący gród targowy, a może już miasto (na prawie polskim?) mógł być otoczony jakąś prowizoryczną strukturą obronną, np. drewnianą palisadą lub (i) rowem wzmocnionym częstokołem z zaostrzonych pali drewnianych. Rowy te mogły zapełniać się wodą, gdyż Oleśnica leżała na terenie podmokłym.

Rysunki te i poniższe pochodzą z książki [1]

Po 1255 r. tj. po lokacji miasta na prawie niemieckim obszar ten zostaje otoczony wałami o zasadniczej konstrukcji drewnianej obsypanymi ziemią (najczęściej były to wały hakowe) i z rowem - fosą wypełnioną wodą. Wały te mogły mieć u podstawy szerokość do 10 m i wysokość do 6-7 m [3].

Budowa i elementy wałów dużego grodu

Przekrój przez hipotetyczny wał z fosą (u góry) i parkanem (po prawej)

Hipotetyczna brama wejściową
w okresie istnienia fortyfikacji
ziemno-drewnianych

Do miasta prowadziły najpewniej początkowo dwie bramy: Wrocławska i Namysłowska. Nieco później mogła powstać brama Trzebnicka i na końcu Sycowska. Ten zespół obwarowań miasta (funkcjonujący odrębnie od obronnego zespołu zamkowego) pełnił swe funkcje około 100 lat.